Duchowość wschodnia

Mówiąc mocnym głosem pośród zgiełku i pośpiechu dzisiejszego świata, Catherine pomaga odnaleźć "pustynię swojego serca" wszystkim tym, którzy w chaotycznej codzienności tęsknią za wiarą przemieniającą życie w wielką przygodę.

Modlitwa Pańska, choć jej słowa są proste, zawiera w sobie nieskończoność wynikającą z nieskończoności Tego, który nas jej nauczył. Dlatego też żadna jej wykładnia, czy interpretacja nie jest wystarczająca.

Listy Starca z Wałaamu są pięknym świadectwem duchowości prawosławnego mnicha. Osoba starca w Kościele prawosławnym nie ma swojego odpowiednika w Kościele łacińskim. Zdobyty płomień zawiera rady praktyczne starca dotyczące modlitwy, stanów ducha, pokus i doświadczeń mistycznych, które są udziałem każdego szczerze miłującego Boga chrześcijanina.

Opierając się na własnym, bogatym doświadczeniu duchowym, Catherine Doherty oddziela milczenie od samotności, pokazując, że możliwe jest zachowanie wewnętrznej ciszy i równocześnie otwarcie drzwi dla wszystkich potrzebujących naszej pomocy.

Kto wkroczy na słuszną drogę podobania się Bogu albo zacznie z pomocą łaski dążyć ku Bogu drogą prawa nakreślonego przez Chrystusa, temu nieuchronnie będzie groziło niebezpieczeństwo zejścia na manowce, zagubienia się i zaginięcia w mniemaniu, że jest na drodze zbawienia. Owe rozdroża są nieuniknione ze względu na...

Sobornost - dla Catherine Doherty słowo to staje się obrazem, modelem, nośnikiem jej mistycznej wizji Ducha Zmartwychwstałego Jezusa, łączącej wszystkich wyznawców w jedno ciało - Jego Kościół.

Po ukazaniu się pozycji Życie duchowe w mieście prezentujemy kolejną książkę jednego z najbardziej cenionych i najchętniej czytanych teologów prawosławnych. Podobnie, jak wcześniejsze pisma Evdokimova, daje ona poczucie zakorzenienia w wielkiej Tradycji chrześcijańskiej. Ukazuje prawosławie otwarte oraz poszukujące nowego wyrazu dla swojej wielowiekowej mądrości

Modlitwa Jezusowa jest „sercem prawosławia”. Praktykują ją unici, łacinnicy są nią zainteresowani, nawet niektórzy anglikanie czy protestanci oddają się z zapałem tej metodzie. Ona jest naszym wspólnym dziedzictwem, czymś więcej niż przejawem prywatnej pobożności; wkracza bowiem i przenika sferę liturgii. Jej implikacje i możliwości zasługują na uważne rozważenie. Niech te karty natchną do jej praktykowania licznych Czytelników!

Catherine Doherty, przyjeżdżając do Kanady jako rosyjski uchodźca, przeszczepiła na nowy grunt dziedzictwo rosyjskiego chrześcijaństwa. W książce o tytule zaczerpniętym z jej ojczystego języka - Jurodiwi, święci głupcy - dzieli się z czytelnikami swoją wizją pełnego zawierzenia Chrystusowi.

Pielgrzym, książka pełna opowieści i alegorii, jest interesującą lekturą duchową. Autorka harmonijnie łączy w niej swoje własne doświadczenia z lekcją teoretyczną, jaką z nich zaczerpnęła. Dla Doherty jej własne życie było wyraźnie pełne historii zbawienia.