Motywacja do rozwoju

W Internecie możemy znaleźć liczne coachingowe propozycje, których głównym celem jest osiągnięcie sukcesu i zdobycie jakiegoś dobra – zazwyczaj materialnego, związanego z biznesem i rozwojem zawodowym lub osobistym. Czy jednak powodzenie w pracy i rosnąca liczba cyfr na bankowym koncie może dać poczucie szczęścia i spełnienia? A jeśli nie, to jaki powinien być cel naszego rozwoju?

Jesteśmy coraz bogatsi, lepiej wykształceni, sprawnie i szybko możemy przemieszczać się po całej kuli ziemskiej, kupić bilet, wsiąść do samolotu i w kilka godzin zmienić półkulę, klimat i kulturę, w której żyjemy. Każdego dnia słyszymy o nowych odkryciach technologicznych – ledwo nauczymy się obsługi telefonu, a już musimy go zmieniać, na lepszy i nowszy model, z nową funkcją, bez której nie możemy już żyć – choć przecież jeszcze wczoraj wcale o niej nie wiedzieliśmy. Cały świat mamy na wyciągnięcie ręki, możemy korzystać z wszystkich jego dobrodziejstw.

Często jednak ten sam, kolorowy i rozwijający się w szybkim tempie świat zaczyna nas przerastać. Nasz umysł, zdolności i talenty, predyspozycje i upodobania rządzą się innymi prawami niż technologie. Na wiele rzeczy potrzebujemy więcej czasu niż komputer, czy telefon – one działają inaczej niż my. Często więc okazuje się, że to, co do tej pory miało nam służyć – staje się naszym panem. A przecież jesteśmy powołani do życia w wolności.

„To jest definicja wolności: mam siebie we własnych rękach – mogę siebie dać. Nic mi się nie dzieje samo.” (abp Grzegorz Ryś)

Przyzwyczajeni do tego, że komputery i inne sprzęty robią wiele rzeczy za nas, czasami zapominamy, jak wiele zależy od naszego działania. Ile spotkań, więzi, wydarzeń omija nas, jeśli zdajemy się na innych i zapominamy o swojej wolności. Mylące może być też to, że niektóre aspekty rozwoju nie zależą od nas i dzieją się pomimo: rośniemy, starzejemy się, nasz organizm zmienia się. Możemy opóźnić lub przyspieszyć te procesy, ale na sam fakt rozwoju biologicznego nie mamy większego wpływu. Czasami wydaje się nam, że wiele rzeczy w naszym życiu „przyjdzie samo”, że wystarczy poczekać. Z rozwojem duchowym i społecznym jest jednak trochę inaczej – mamy na niego wpływ. Często nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak wiele możemy zyskać podejmując to wyzwanie.

„Życie człowieka szczęśliwego jest rozwojem, jest progresem, ale jest progresem takim, jakim jest życie drzewa, spokojnym, mocnym, wzrastającym w siłę, niechaotycznym, rodzącym owoce, przekazującym życie…” (Janusz Pyda OP)

Może więc jest sposób na wydostanie się z potrzasku technologii i nowoczesności, bez rezygnacji z jej dóbr? Może istnieje jakaś alternatywna droga – do wolności i rozwoju, do głębi więzi? Może da się żyć, być sobą, cieszyć się światem i zapuścić w nim korzenie, jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą? Żyć na tym świecie, a jednocześnie być sobą w pełni, i każdego dnia stawać się lepszą wersją siebie samego – zgodnie z Bożym planem i zamysłem.

„Życie możemy postrzegać jako proces uwalniania kształtu, który Bóg nam przeznacza – świętości, pełni” (bp Michał Janocha)

Odpowiedzi na te, i wiele innych pytań znajdziesz w treści najnowszego audiobooka Wydawnictwa 2RYBY.PL „Czas na rozwój”, którego autorami są bp Michał Janocha, Jan Mela, abp Grzegorz Ryś, Robert Friedrich „Litza”, Amelia i Dominik Golemowie oraz ks. Mariusz Rosik.

To propozycja dla wszystkich, którzy chcą sięgnąć dalej i głębiej niż tylko warstwa sukcesu zawodowego. „Czas na rozwój” to przewodnik po świecie rozwoju, w jego różnych odsłonach i aspektach – rodzinnym, duchowym, intelektualnym, w którym kilku autorów przedstawia nam swoje postrzeganie rozwoju. Każdy z nich podchodzi do tematu w wyjątkowy – właściwy dla siebie sposób. Duchowni i świeccy, artyści i społecznicy podpowiadają, jak rozwinąć się w więzi z drugim człowiekiem, jak wykorzystać do rozwoju własne ograniczenia i słabości, sztukę, ciszę i Biblię.

Jeśli chcesz otworzyć się na zupełnie nowe możliwości, poznać trochę lepiej swoje serce i odkryć jego uśpione zdolności – koniecznie już teraz sięgnij po „Czas na rozwój”! Nie odkładaj ważnych spraw na „kiedyś”. Bo przecież „nie ma innego życia poza dziś. (…) Wczoraj już minęło, a jutra jeszcze nie ma.” (Robert Friedrich „Litza”)