Nowenna o umiejętność przebaczenia i darowania krzywd

Więcej o książce Nowenna o umiejętność przebaczenia i darowania krzywd

Św. Piotr pytał Chrystusa: „ile razy mam przebaczyć, gdy mi ktoś zawinił przeciwko mnie, czy aż siedem razy?”. W odpowiedzi usłyszał: „nie mówię ci siedem, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy”.

Liczba 77 w terminologii hebrajskiej oznacza czynność powtarzaną nieustannie i bez końca. Przebaczenie nie jest łatwe, ale jest możliwe. A dojrzewa się do przebaczenia na modlitwie i w wyciszeniu. Chodzi o to, że przebaczenie nie jest gestem rozumu, lecz aktem serca. Rozum zawsze będzie podpowiadał, że krzywdy należy wyrównać, nawet wtedy, gdy samemu podepta się sprawiedliwość. To właśnie w tym duchu błogosławiony Jan Paweł II powiedział znamienne zdanie – „przebacz, a zaznasz pokoju”. Panie Jezu, jakże trudno jest miłować nieprzyjaciół. [...] Nie czuję w swoim sercu tej miłości. [...] rodzą się w nim zgoła inne uczucia, często wrogie i złe. [...] Nie potrafię wyzbyć się negatywnych uczuć wobec mojego nieprzyjaciela. Nie potrafię zamienić ich na jakiekolwiek ciepłe, dobre uczucia. A może nie o uczucia tu chodzi. [...] Może chodzi o to, abym – mimo tego, co czuję, a nawet wbrew temu – nie odpowiadał(-a) złem na zło, nie stosował(-a) zasady „oko za oko”, nie szukał(-a) zemsty, nie życzył(-a) złego? Pomóż mi, Jezu, kochać mojego krzywdziciela. Wesprzyj mnie w tej trudnej miłości i spraw, aby moje wysiłki zaowocowały odzyskaniem wewnętrznego spokoju, a jeśli taka Twoja wola – również jego (jej) przemianą.

Zanim Jezus wstąpił do nieba polecił uczniom, aby pozostali w Jerozolimie i „oczekiwali obietnicy Ojca” (Dz 1,4). Uczniowie wraz z Maryją przebywali w Wieczerniku i tam „trwali jednomyślnie na modlitwie” (Dz 1,14). Dziewięć dni później „obietnica Ojca” – Duch Święty, zstąpił na nich i umocnił do głoszenia Dobrej Nowiny.

I to właśnie była pierwsza „nowenna” (z łac. novem = dziewięć), która już od czasów rzymskich była przez chrześcijan odprawiana w różnych szczególnych intencjach. Nowenna jako akt wiernego trwania przed Bogiem na codziennej modlitwie skupionej na jakiejś konkretnej sprawie czy trosce pomaga wyciszyć się i otworzyć na działanie Bożej łaski i na Jego natchnienia, aby móc w konkretnej sytuacji życiowej usłyszeć Jego głos w sobie, Jego odpowiedź, jakiej udziela On na zanoszone do Niego modlitwy.